W Szkole Sportowej Rejonu Wileńskiego w Niemenczynie (SzSRWN) od lat panuje piękna tradycja uroczyście pożegnać absolwentów, podziękować tym, którzy przez długie lata bronili barw szkoły, rejonu, a nie raz i kraju. To szczególna chwila dla zawodników, nauczycieli i administracji szkoły, gdyż to szczególny moment, gdy nasi wychowankowie wyruszają w szeroki świat, żegnając szkołę, i nauczycieli.
Również 27 czerwca 2024 roku w SzSRWN żegnaliśmy 9 sportowców z różnych dyscyplin sportowych. Tomaš Bužinski i Arnold Sudnikevič przez lata uprawiali pięściarstwo, Karol Danilčik i Daniel Danilčik ćwiczyli siatkówkę, Erik Kropa i Leonard Drozd kopali piłkę, Edvin Prystavko, Viktorija Nainaitė oraz Dominik Pščolovski grali w tenisa. Mimo że to proces naturalny, wkalkulowany w naszą pracę, zdajemy sprawę, że jest niezbędny, to jednak pogodzić się z tym nie jest łatwo. To pewien moment w życiu każdego sportowca, który kończy pewien etap w życiu, to przygoda, która dobiegła końca i musisz porzucić beztroską wyspę dzieciństwa i odpłynąć swoją wybraną łodzią w swój własny świat. My nauczyciele również wzruszamy się, bo zwykle tą podróż obok nas potrafią pokonać najlepsi, najwytrwalsi i najbardziej oddani sportowcy, ci, którzy nie ulękli się trudów, wyrzeczeń, włożyli dużo sił i najwięcej osiągnęli. Przypadkowi członkowie załogi dawno odpłynęli, dawno porzucili nasz pokład. Więc czujemy obowiązek za wierność im podziękować i życzyć, by w nowym, własnym świecie znaleźli swoją drogę, by spełniali swoje marzenia i byli szczęśliwi.
SzSRWN jest żywym organizmem, który ma bicie serca i swój oddech. Na oddech składa się wdech i wydech. Zwykle wdech robimy 1 września, gdzie do murów naszej szkoły przychodzi sporo młodych adeptów tenisa stołowego, siatkówki, strzelectwa, zapasów, piłki nożnej, koszykówki, lekkiej atletyki, biathlonu, pięściarstwa, hokeju na trawie, natomiast rok szkolny kończymy wydechem, wypuszczając w świat najbardziej doświadczonych, najlepiej wyszkolonych sportowców. Niestety organizm, który jest pozbawiony bądź jednej lub drugiej czynności jest bez przyszłości. Robiąc wyłącznie wdech, płuca pękną, bez wdechu, organizm pozbawiony tlenu też będzie miał krótki żywot. Więc zawsze z pokorą czekamy na pożegnania, które są wzruszającą chwilą, miłym akcentem w życiu naszej i każdej innej podobnej placówki.
Uroczystą galę podziękowania abiturientom rozpoczął dyrektor Robert Komarowski, podkreślając jak wszyscy abiturienci swoją godną podstawą przyczynili się kreując wizerunek naszej placówki. I poprosił nauczycieli przybliżyć drogę i osiągnięcia sportowe swoich wychowanków. Po kolei każdy nauczyciel opowiedział o swoim wychowanku i mogliśmy się przekonać jakimi świetnymi ambasadorami naszej szkoły przez lata byli dzisiejsi abiturienci. Wielu z nich swoją „relację” uzupełnili migawkami z zawodów, dekoracji, treningów. Zdjęcia, które w tle co chwila się zmieniali, nam wszystkim obrazowo przybliżyły postacie dzisiejszych bohaterów.
Oprócz słów wdzięczności na ręce 9 abiturientów powędrowały zaświadczenia o ukończeniu SzSRWN oraz skromne upominki jako nasz wyraz wdzięczności dla tych, którzy przez wiele lat reprezentowali naszą placówkę i byli naszymi sportowcami.
Waldemar Szumski,
nauczyciel metodyk siatkówki
Szkoły Sportowej Rejonu Wileńskiego w Niemenczyni
